genieten

Even genieten, dat hebben we zeker gedaan! Afgelopen vrijdag hadden we een bijeenkomst van onze art-quiltgroep Oost en dat is altijd een feestje.

Na een hele drukke periode een hele dag alleen maar bezig te zijn met quilten. Wat is dat toch heerlijk.

Liesbeth heeft deze dag ingevuld met haar kennis over Lutrador en transferverf. En ik kan vertellen…. Liesbeth heeft nogal wat ‘kennis’. Een nieuwe wereld ligt weer aan onze voeten.

Als voorbereiding was gevraagd enkele papieren met transferverf klaar te maken. Helaas had ik nog geen transferverf in huis, ik heb veel… maar dit niet. Ik was van plan dit nog aan te schaffen maar door omstandigheden is dat niet gelukt. Maar in zo’n lieve groep is daar natuurlijk wel een oplossing voor. Liesbeth had voldoende extra papieren mee, en lenen van elkaar kan natuurlijk ook. Maar.. direct na het schrijven van dit blog ga ik het bestellen!!! Wat is transferverven leuk om te doen.

En ook hebben we ’s morgens zelf nog een paar extra papieren geverfd. Wat is dat eerst ‘eng’ om te doen. Wat wil ik, wat is leuk. Nou eigenlijk is alles leuk! Maar de geweldige oplossing van Nienke met haar kleurplaten is wel de top. Dan hebben wij maar ‘geklieder’ op het papier. Hoewel… wij hoeven niet binnen de lijntjes te blijven!

Aart heeft de lijnen helemaal los gelaten en heeft zelf de geverfde papieren nog in repen gescheurd. Annemiek (geen blog) heeft weer voor een hele andere uitstraling gekozen.

Tijdens het drogen van de verf heeft Liesbeth nog een uitgebreide uitleg geven over verschillende soorten Lutrador.

Helaas ben ik tijdens deze dag het hele Lutrador verhaal een beetje kwijt geraakt. Omdat transferverf alleen te gebruiken is op polyester stoffen begon mijn hoofd enorm te borrelen! Wat is transferverven ook geweldig om toe te passen op kleding! En daar komt natuurlijk toch weer mijn –basis-als-naai-juf- te voorschijn.

En dan uitproberen… strijken… kijken…genieten en verwondering. Op een stukje polyester stof wordt het papier met verf gelegd. Aan boven en onderzijde bakpapier leggen en strijken maar.

In deze voorbeelden is een polyester bruidsstof gebruikt. De glans van de verf maar ook de glans van de stof geeft een resultaat met heel veel mogelijkheden.

Maar wat te denken van deze afdruk op goudkleurige gordijnstof!

Maar nog steeds gingen mijn gedachten enorm te keer om de techniek in kleding te kunnen gebruiken. We lopen natuurlijk niet elke dag in bruidsstoffen of oude gordijnen.

En wat is nu syntetischer dan….. fleece! Even rommelen in mijn stofresten, helaas had ik geen groter stukje meer liggen maar dit is natuurlijk een geweldige uitdaging!!!

Op het rest stukje fleece heb ik een stukje kant gelegd. Het is op de foto niet zo goed te zien maar behalve de afdruk van de verf is ook een reliëfpatroon ontstaan. Dat is natuurlijk wel te verklaren. Fleece is een stof die niet zo geschikt is om te strijken. En om de afdruk goed te krijgen is het van belang goed en stevig te strijken. Wat een geluk dat er papier en bakpapier op moet liggen, anders was de fleece helemaal vervormd. Nu is er een afdruk van het kant in de fleece ontstaan.   

Wat een heerlijkheid! Wat een mogelijkheden, maar…. ik heb nog steeds geen verf. Dat deze techniek een vervolg gaat krijgen is zeker.

Geniet van het weekend

Janneke

Stil

Afgelopen dagen was ons land in mist gehuld. En vreemd, maar het is net of het dan stiller is. Ik bedoel stiller buiten. Alles klinkt gedempt.

En in die mistige wereld bloeit mijn roos nog door! Tussen alle herfstkleuren en paddenstoelen  bloeit daar iets in zomers roze! Een beetje zomer in mijn tuin.

En zomer is het ook op mijn werktafel. Afgelopen week werd een pakketje met heerlijke, vrolijke bonte stofjes afgeleverd. En ondanks de stilte buiten gingen mijn gedachten als een sirene te keer! Wat zal ik hiermee, wat kan ik hiermee en vooral wanneer….

Voorlopig leg ik ze nog even neer om naar te kijken. Om even van te genieten.

Ook genieten kan ik van mijn zelf geverfde lapjes. Ik heb echt niet stil gezeten.

En toen ging mijn wasmachine ook nog kapot, dus … alle lapjes zijn helemaal met de hand gespoeld EN gewassen! Maar nu liggen ze hier. Een explosie van kleuren.

Wat een heerlijk dromen om met deze lapjes te kunnen werken. En bij dromen alleen zal het niet blijven!

Wat kan een mens toch gelukkig zijn. Een stapel lapjes, een roos in de herfst, daar wordt je toch stil van…..

Janneke

achteruit

Ik kijk graag vooruit. Vandaag, een nieuwe dag en wie weet wat voor moois morgen zal brengen. Ik ben ook niet zo van geschiedenis. Dat ligt achter mij. Oude gebouwen zeggen mij niet zo veel. Ik kijk liever naar nieuwe gebouwen.

Achteruit reizen vind ik ook niet fijn. Degene tegenover je in de trein ziet altijd alles eerder! En achteruit de auto op de oprit parkeren hoef ik gelukkig ook niet meer sinds ik een enorme deuk in de auto gereden heb. 

Maar achteruit naaien vind ik totaal geen enkel probleem. En dan bedoel ik niet achteruit naaien met het knopje op mijn naaimachine; nee… ik bedoel drie naden stikken en dan weer twee uit halen! Dat noem ik achteruit naaien. Daar ben ik heel geduldig in. Wanneer het niet naar mijn zin is, dan naai ik gewoon weer achteruit.

En dat is ook wat ik deze week weer veel heb gedaan! Ik moet toe geven, het schiet niet erg op.

Neem als voorbeeld mijn boom. De boom is prima. Precies zoals bedoeld. De sterren, gemaakt met kleine druppels bleekwater, zijn ook goed. Gelukkig maar want bleekwater kun je niet ‘achteruit naaien’. Ik heb een begin gemaakt met het water, ook goed. Maar zeg nou zelf…. Die gele strepen en die takkenbosjes. Dat is toch geen gezicht. Dus ben ik al begonnen met het uit halen van de takkenbosjes. De gele strepen, die gemaakt zijn van voile en daarna bewerkt met de heatgun, heb ik al wat verwijderd. Dat wil zeggen, gele voile weg gescheurd. Ik denk dat ik ze helemaal weg ga halen.

Toch wil ik er wel gele strepen op. Deze quilt staat voor een afscheid. Niet van een persoon maar van een periode. De gele strepen zijn de lichtbundels van de vuurtoren. Die herinneren mij aan een periode dat ik op Ameland was en mijn dochter op Vlieland woonde. Zondagsavonds (tijdens Studio Sport) gingen we vaak naar het strand. Zij op haar strand, ik op de mijne. We sms’den dan vaak even.

Over de zonsondergang of de rust van de zee. En wanneer we in schemer donker weer naar huis gingen gaven we altijd een ‘slinger’ aan de vuurtoren, ten teken dat we weer thuis waren.

Maar gelukkig heb ik ook vooruit genaaid. Voor de kunstmarkt heb ik nog een boekomslag gemaakt. In totaal heb ik nu drie omslagen die ik mee kan nemen.

Volgende week hoop ik mijn quiltje af te maken.  Met lichtbundels van de vuurtoren en takkenbosjes die op helmgras lijken! Er komt vast nog wel een goed idee aangewaaid!

Ik kijk graag vooruit, achteruit hou ik niet van. Maar als het moet… dan naai ik volgende week weer met even veel geduld achteruit!

Fijn weekend!

Janneke

Rommel

Rommel daar hou ik niet van. Rommel hoort voor mij in de prullenmand, papierbak of kliko. Rommel in huis hou ik ook niet van. Graag heb ik alles dáár waar het hoort. Dat betekend overigens niet automatisch dat het altijd netjes is bij mij in huis. Maar pas nadat ik als een wervelwind (lees heel snel/weinig tijd aan willen besteden) door mijn huis ben geraasd kan ik lekker werken.

Rommelen daar en tegen, hou ik wel van. Rommelen door diverse stofjes, bandjes en andere leuke dingen bij elkaar te zoeken en op mijn werktafel te leggen. En dan uit te zoeken wat ik er van zal gebruiken. Wat ik er van zal gaan maken. Mijn werktafel ligt dan ook heel vaak vol. Maar niet… met rommel maar met leuke dingen. En dat is duidelijk geen rommel.

Waar ook veel rommel ligt dat is op het strand. Vooral als het flink gewaaid of gestormd heeft, kun je daar veel mooie rommel vinden. Dan is rommel wel weer mooi. Op dit kleine schilderijtje is wat van die rommel van het strand verwerkt.

De zonnestralen gemaakt van een geel plastic netjes wat ik gevonden heb op het strand. De zon zelf is een geel ‘ding’ wat ook op het strand lag. Geen idee wat voor materiaal het is. De zee en het strand zijn gemaakt van zijde cocons. Doordat ik in onze caravan was heb ik geen naaimachine gebruikt.

Het maken van dit schilderijtje was heerlijk rommelen met rommel.

Ook gaf dit schilderijtje weer aanzet tot het maken van het volgende werkstuk. Toen ik aan het voorbereiden was voor onze bijeenkomst van de art-quiltgroep Oost zocht ik voorbeelden en mogelijkheden. Ik zou deze dag uitleg geven over vilten. En dan natuurlijk over de combinatie vilten en quilten. De bedoeling was om deze eerste keer de basis van het vilten te onderzoeken. De groep kennende wist ik al dat basis een ruim begrip is voor deze dames en heer. Die vinden een basis niet genoeg. Die gooien hun creatieve geest open en dan gebeuren er opeens heel veel dingen!

Dit stimuleerde mij weer om alvast een voorbeeld te hebben wat je zoal kunt doen met een eenvoudig gevilt lapje. Ik had nog een blauw gevilt lapje met een paar lichte strepen roze erin vervild. Dit lapje heb ik op een lap stof gelegd en diverse materialen als rommel hier weer op. Een deel van deze materialen zijn ook weer gevonden op het strand. Natuurlijk kwam ik weer tijd te kort, het is dus nog niet helemaal klaar. Maar het geeft een indruk wat je zoal met vilt en quilt zou kunnen doen.

Op de detail foto is nog te zien dat op een laag blauwe lontwol een dunne laag roze lontwol is vervild.

Dit zijn natuurlijk technieken die voor een quilter zeer veel mogelijkheden bieden. Want je kunt zoveel kleuren en materialen toevoegen als je wilt. En dat is tijdens de bijeenkomst met de groep dan ook zeer enthousiast uit geprobeerd!!

Wat te denken van deze bont gekleurde lap! Wat een mogelijkheden. Dat wordt weer rommelen!!!!!!

                 

Of dit gaten geval???  Aangevuld met rommel!!

           Misschien moet ik, met de nodige tegen zin, toch de conslusie trekken:

                                      IK HOU VAN ROMMEL

Dus, een rommelig weekend gewenst

Janneke

Voelen

Ik hoor het mezelf nog tegen mijn kinderen zeggen: Met de oogjes kijken, niet met de handen! Voor mijzelf is dat volkomen mislukt. Ik kan niet alleen met mijn ogen kijken. Althans niet als het over stof gaat. Ik moet altijd voelen. Voelen is kijken bij mij. Wanneer een stof niet goed voelt; is mijn liefde voorbij.

Dat vind ik nu ook de moeilijkheid met stof kopen op internet. Er zijn verschrikkelijk veel mooie stoffen te zien bij de webwinkels. Maar te zien. En dat is niet kijken. Want kijken doe ik met mijn ogen en mijn handen.

Gelukkig zijn er ook steeds meer webwinkels die bereid zijn een staaltje stof te zenden. En dan kan ik kijken. Kijken met mijn ogen en handen.

Op een quilt tentoonstelling moet ik mij ook altijd heel erg beheersen. Ook daar wil ik kijken, dus met ogen en handen. Maar dat mag niet. Dat kan natuurlijk ook niet. Ik zou ook niet willen dat iedere bewonderaar maar aan mijn quilt gaat voelen.

Maar het gevoel van die lijnen in de stof. Dat is toch geweldig! Het gebeurt ook vaak wanneer ik een naad gestikt heb, waar dan ook in, dat ik even met mijn handen over die stiklijn ga. Geweldig!

Afgelopen week heb ik het erg druk gehad. Ik heb het gevoel dat ik niets heb gemaakt. Maar dat is helemaal niet waar. Voor mij ligt een boekomslag. De ondergrond van dit boekomslag lag vorige week nog bij mijn stapeltje stof. En nu is het al af!! Het heeft niet eens op het stapeltje ‘bijna af’ gelegen!

Helemaal vooraan, op de foto van mijn stapeltje stof,  ligt een lapje stof in de kleuren blauw en lila. Dit heb ik gebruikt voor het boekomslag. Het zijn een aantal lapjes die ik aan elkaar heb gezet. Langs de naad heb ik met de coverstitch een kettingsteek gemaakt.

Vervolgens heb ik een dunne sandwich gemaakt van de stof, een tussenlaag van niet plakbare vlies (soort luierinleg) en een dunne katoen.

Hierop heb ik diagonaal drie gekleurde lapjes stof gelegd. Deze lapjes zijn vast gezet met een borduursteek van de naaimachine. Vervolgens heb ik een strook paars namaak leer vast gestikt. Daarop weer een strook van geverfd polyestervlies. Gewoon met de stiksteek en een borduurgaren. De overgebleven gedeeltes stof heb ik ook voorzien van een leuke steek van mijn naaimachine.

Aan de andere zijde is horizontaal een strook stof met de festonsteek vast gezet. Hierop drie vierkantjes vast gemaakt. Ook hier is weer de resterende stof versierd met een leuke steek.

Daarna het boek afgemeten op de stof en de stof op maat geknipt. Randen afwerken, omslag naar binnen vouwen en afstikken, boek erin……..

En wat voelt het dan weer goed. Heerlijk met mijn ogen en handen kijken. Want hierbij mag dat. Het is mijn eigen werkstuk! En wat kan dat een voldaan en fijn gevoel geven…

Wij, textielmensen, zijn toch eigenlijk erg gevoelige mensen!!!!!!

Janneke

Bijna af

Nee, niet het rokje. Maar een stapel werkstukken die hier ligt. Alleen nog  'even'  knoopsgaten, knoopjes aanzetten of zomen. En dat gebeurt regelmatig.
Zo gauw ik een nieuwe lap stof (of meerdere nieuwe lappen) heb wéét ik wat het gaat worden. Ik zie het model al voor me en welke details ik ga toepassen. En dan wil ik daar nu... mee beginnen.


En dat andere, bijna af, ...ach morgen...??


Maar nu is het 'morgen' . Gelukkig ben ik wel gedisciplineerd. Ik maak het altijd af. Gek genoeg is dat wanneer ik een deadline heb voor een werkstuk van het handwerktijdschrift, dan werk ik wel in één streep door!
Maar voor mijzelf???


Maar nu was het dus morgen.... en kijk eens!!


Het vestje voor mijn dochter. Ik moest alleen nog knoopsgaten (en knopen aan zetten en mouwen omzomen). Het is af.

Vooral leuk aan dit vest zijn de naden die aan de zichtbare kant met de coverlock machine zijn geaccentueerd. 

 Maar waar ik helemaal blij van wordt ..... ik heb eindelijk een rand om mijn quiltje gemaakt.
Deze quilt is gemaakt van een zelf geverfde lap. Daarna met de hand gequilt. Vervolgens voorzien van een applicatie, welke met de machine is opgestikt.

Toen... kwam het probleem van de rand. Eerst een strook stof geprobeerd, er weer af gehaald

en andere kleur genomen. Ook niet het juiste resultaat.

En dat vind ik nu zo moeilijk aan het quilten. Waar ik bij het kleding naaien vaak gelijk de juiste oplossingen weet, daar blijf ik maar malen als het om quilten gaat.

Maar... nu is het morgen en het is vandaag al af!!!! En oooh... wat voelt dat goed.

Nog een zonnige zondag verder

Janneke

een begin

Welkom op mijn blog.
Eindelijk heb ik dan een begin gemaakt. Maar eigenlijk vraag ik me af... waar begin ik aan!! Want natuurlijk zal ik van nu af regelmatig berichtjes plaatsen. Maar daar moet je tijd voor nemen.
En tijd is nou net wat ik heel weinig heb!
Natuurlijk heeft ook mijn dag 24 uur, hoewel ik daar ook graag een deel van slaap.
Blijft er best nog wat over! Het grootste deel daarvan gebruik ik graag achter mijn naaimachine. En dan blijft er heel weinig over voor werk, gezin en verplichtingen.

Dus waar haal ik een stukje tijd vanaf?
In ieder geval niet van mijn tijd achter mijn naaimachine. Kan ook niet... kijk maar naar de stapel stof die ligt te wachten!
En denk nou niet dat dit alle stof is die er nog ligt.

Maar gelijk is ook deze stapel stof een uitgangspunt om te bloggen. Graag wil ik komende weken verslag doen van de resultaten van deze stoffen.

Ik ga beginnen met de paarse stof met bloemetjes. De bedoeling is dat dit een rokje gaat worden. Gewoon een rokje voor mijzelf! Het patroon ga ik natuurlijk zelf tekenen. Het hoeft geen ingewikkeld patroon te zijn.
Ik denk een heuppas met daaraan een klokkend deel. Hoe?????

Dat ga ik nu uit proberen. Ik start straks mijn patroonteken programma op de computer op en begin met het tekenen van een basisrok.
En daarna????

Wordt vervolgd in het volgende blogverslag. Ik hoop dan ook de patroon tekeningen te kunnen laten zien.

Zonnig weekend

Janneke