Zo
maar op de gekste momenten, kan ik overvallen worden door het gevoel op Ameland
te willen zijn. Ik durf het bijna niet te zeggen…. Maar als ik een boterpotje
leeg moet maken MOET ik altijd denken aan de strandweg tussen Nes en het
strand. Dan Zie ik de bomen, de rozenbottelstruiken, het slingerende fietspad, de
duinen en natuurlijk Ruik ik de zee!
We
gaan ook vaak. Heel vaak naar ons favoriete eiland. Maar toch niet vaak genoeg!
En
wat kun je dan doen met zo’n sterk verlangen? Juist gebruiken in een quilt! Al
heel lang ben ik dan ook van plan mijn gevoel voor dit heerlijke eiland vast te
leggen. Maar het begin…. Bleef ook een verlangen.
TOT…..
Afgelopen
weekend.
Vrijdag
hebben we met onze Art-quiltgroep-Oost een hele fijne dag gehad. Twee van onze leden
hadden een leuk werkstukje voor bereid. Een boekje welke gemaakt wordt van één
lapstof. Geweldig idee!
Maar
vrijdag kon ik niet helemaal de juiste vorm hierin vinden. Ik ben wel lekker
bezig geweest maar toch…
En
vrijdagavond, toen was het er!! Mijn eiland-verlangen was geboren!!
 | ||||
links: de zooischapen in de Roosdûnen, een geweldig wandelgebied.
rechts: spreekt voor zich, de vuurtoren.
links: onze caravan.
rechts: de vondeling van Ameland. De zonderling die kwam uit de zee... gevonden door de jutter....septisch bekeken door de Amelanders, nooit geaccepteerd en uiteindelijk weer verdween in de zee!
Ik
ben nog niet tevreden over het resultaat van het boekje. Is ook nog niet
helemaal afgewerkt. Maar het uitbeelden van mijn eiland… was een feest.
Bijna….
bijna net zo fijn als om er te zijn!
